Maandag 03 april - op weg naar Asosan - oftewel van Hiroshma naar Kumamoto.
Na de regenachtige dag van gisteren schijnt nu een prachtig zonnetje. We ontbijten rustig en gaan rond 11.30 uur per taxi naar het station. We rijden in een ruk (400 km) met de snelle Shinkansen van Hiroshima naar Kumamoto. Om 12.36 vertrekken we, om 399 kilometer verderop en bijna twee uur later aan te komen. We krijgen niet al te veel mee van de omgeving want we rijden voornamelijk door tunnels. Ons hotel in Kumamoto ligt pal naast het station. Iets voor drieën stappen we er binnen. Erg veel medewerkers die niets om handen hebben, zo lijkt het. Ze willen allemaal wat voor je doen, maar dat voelt wat ongemakkelijk. Onze kamers zijn eenvoudig. We besluiten in downtown Kumamoto rond te kijken. Dat is 2,5 kilometer verderop. We lopen er naar toe langs een brede rivier. Een beetje vreemde stad, veel hoogbouw; het mist gezelligheid. In het centrum zelf is een overdekte grote winkelstraat. Daar is het redelijk druk met winkelende mensen en is het wat gezelliger. We lopen door en zoeken Kumamoto Castle op. We hebben er een prachtig namiddag zonnetje bij. We wisten dat het kasteel door een grote aardbeving vorig jaar beschadigd was. Je kunt er alleen omheen lopen en dan zijn die beschadigingen goed te zien. Het bovenste dak ligt - na een jaar - nog open. Delen van de vestingsmuren liggen in brokstukken aan de voet van dit nog vrijwel authentieke fort, 700 jaar geleden gesticht. Maar zo is het leven in Japan. Er zijn hier jaarlijks 1000 aardbevingen. (Wij zijn blij dat ons hotel aardbevingsbestendig is...). Met de tram terug. Het loopt al tegen zeven uur en we besluiten in ons hotel te eten. Een buffet van allerlei vlees, vis, Japanse specialiteiten en vooral heerlijke toetjes. Het restaurant-gedeelte is zakelijk, ook niet erg gezellig. Niet al te laat zoeken we onze kamers op. Dindag 04 april - Asosan - of net niet
Vandaag staat een bezoek aan Mount Aso (Asosan)op ons programma. Een enorm uitgestrekt vulkaangebied van 25 bij 18 km. Het is een zogenaamd caldera: een ring van allerlei vulkaankegels. Een aantal deze kegels is nog actief. Die is in oktober vorig jaar nog tot uitbarsting gekomen. We wisten dat we maar tot op anderhalve km van de krater van deze vulkaankegel konden komen. Normaal kun je op de kraterrand een kijkje in het binnenste nemen maar hij is nog steeds actief. Helaas. Na het ontbijt is het even uitzoeken hoe we in Aso komen, want de trein ernaar toe rijdt voor een deel niet. Niet vanwege de vulkaanactiviteit maar omdat de grote aardbeving van april vorig jaar de route van de trein heeft doorbroken. Het is nu: een treinrit van 50 minuten en dan een busrit van een uur naar het gebied. En dan nog een klein stukje bergop met een andere bus. Het laatste stuk bergop hebben we met echter met een taxi afgelegd. De bus voor het laatste stukje gaat pas over een uurtje en dan houden we wel erg weinig tijd over. Al met al zijn we vanochtend om 10.00 uur op pad gegaan en staan we om 12.15 uur aan de voet van de krater. Om drie uur gaat de laatste bus terug. We hebben tijd voor een wandeling en zien vanaf een hoger gelegen pad uit op de licht rokende vulkaan. Daarna het Aso Vulcano Museum bezocht. Voor onze begrippen een beetje amateuristisch opgezet maar de film over onder andere de uitbarstingen in het verleden was interessant. Het is een bijzonder landschap om in te staan. Grote kale vlakten waarin je duidelijk de stromen aan uitgespuugd lava herkent. Afgewisseld met diepe kloven. De weinige begroeiing is nu geelachtig (verdord) maar is op foto's als grasgroen te zien. Zal in een andere tijd best zo zijn, want vulkaan-as is zeer vruchtbaar, maar nu niet. Beetje spookachtig nu. Wel mooi. Om drie uur de reis terug ondernomen en om half zes lopen we weer ons hotel binnen. Ondanks de omslachtige manier waarop we er konden komen, vonden we het toch de moeite waard. Zeker ook omdat het zulk heerlijk weer was. We hebben genoten van de uitzichten onderweg en in het gebied zelf. Na een klein uurtje rust gaan we de stad in. Een door Geert via Tripadvisor geselecteerd restaurantje in de buurt van ons hotel kon ons niet meer hebben: vol. Uiteindelijk hebben we de tram naar de binnenstad genomen en komen we terecht in een restaurant waar de menukaart geheel Japans is. Niet leesbaar dus en Engels spreekt men er niet. We hebben de vier gerechtjes aangewezen waar een foto bij stond en de andere kiezen we op basis van wat we langs zien komen op weg naar tafelburen. Geert informeert nog bij een paar jonge meiden die er zitten te eten en zo scharrelen we ons kostje bij elkaar; een lekker kostje!! Terug met de tram en weer een interessante en leuke dag voorbij!
Na de regenachtige dag van gisteren schijnt nu een prachtig zonnetje. We ontbijten rustig en gaan rond 11.30 uur per taxi naar het station. We rijden in een ruk (400 km) met de snelle Shinkansen van Hiroshima naar Kumamoto. Om 12.36 vertrekken we, om 399 kilometer verderop en bijna twee uur later aan te komen. We krijgen niet al te veel mee van de omgeving want we rijden voornamelijk door tunnels. Ons hotel in Kumamoto ligt pal naast het station. Iets voor drieën stappen we er binnen. Erg veel medewerkers die niets om handen hebben, zo lijkt het. Ze willen allemaal wat voor je doen, maar dat voelt wat ongemakkelijk. Onze kamers zijn eenvoudig. We besluiten in downtown Kumamoto rond te kijken. Dat is 2,5 kilometer verderop. We lopen er naar toe langs een brede rivier. Een beetje vreemde stad, veel hoogbouw; het mist gezelligheid. In het centrum zelf is een overdekte grote winkelstraat. Daar is het redelijk druk met winkelende mensen en is het wat gezelliger. We lopen door en zoeken Kumamoto Castle op. We hebben er een prachtig namiddag zonnetje bij. We wisten dat het kasteel door een grote aardbeving vorig jaar beschadigd was. Je kunt er alleen omheen lopen en dan zijn die beschadigingen goed te zien. Het bovenste dak ligt - na een jaar - nog open. Delen van de vestingsmuren liggen in brokstukken aan de voet van dit nog vrijwel authentieke fort, 700 jaar geleden gesticht. Maar zo is het leven in Japan. Er zijn hier jaarlijks 1000 aardbevingen. (Wij zijn blij dat ons hotel aardbevingsbestendig is...). Met de tram terug. Het loopt al tegen zeven uur en we besluiten in ons hotel te eten. Een buffet van allerlei vlees, vis, Japanse specialiteiten en vooral heerlijke toetjes. Het restaurant-gedeelte is zakelijk, ook niet erg gezellig. Niet al te laat zoeken we onze kamers op. Dindag 04 april - Asosan - of net niet
Vandaag staat een bezoek aan Mount Aso (Asosan)op ons programma. Een enorm uitgestrekt vulkaangebied van 25 bij 18 km. Het is een zogenaamd caldera: een ring van allerlei vulkaankegels. Een aantal deze kegels is nog actief. Die is in oktober vorig jaar nog tot uitbarsting gekomen. We wisten dat we maar tot op anderhalve km van de krater van deze vulkaankegel konden komen. Normaal kun je op de kraterrand een kijkje in het binnenste nemen maar hij is nog steeds actief. Helaas. Na het ontbijt is het even uitzoeken hoe we in Aso komen, want de trein ernaar toe rijdt voor een deel niet. Niet vanwege de vulkaanactiviteit maar omdat de grote aardbeving van april vorig jaar de route van de trein heeft doorbroken. Het is nu: een treinrit van 50 minuten en dan een busrit van een uur naar het gebied. En dan nog een klein stukje bergop met een andere bus. Het laatste stuk bergop hebben we met echter met een taxi afgelegd. De bus voor het laatste stukje gaat pas over een uurtje en dan houden we wel erg weinig tijd over. Al met al zijn we vanochtend om 10.00 uur op pad gegaan en staan we om 12.15 uur aan de voet van de krater. Om drie uur gaat de laatste bus terug. We hebben tijd voor een wandeling en zien vanaf een hoger gelegen pad uit op de licht rokende vulkaan. Daarna het Aso Vulcano Museum bezocht. Voor onze begrippen een beetje amateuristisch opgezet maar de film over onder andere de uitbarstingen in het verleden was interessant. Het is een bijzonder landschap om in te staan. Grote kale vlakten waarin je duidelijk de stromen aan uitgespuugd lava herkent. Afgewisseld met diepe kloven. De weinige begroeiing is nu geelachtig (verdord) maar is op foto's als grasgroen te zien. Zal in een andere tijd best zo zijn, want vulkaan-as is zeer vruchtbaar, maar nu niet. Beetje spookachtig nu. Wel mooi. Om drie uur de reis terug ondernomen en om half zes lopen we weer ons hotel binnen. Ondanks de omslachtige manier waarop we er konden komen, vonden we het toch de moeite waard. Zeker ook omdat het zulk heerlijk weer was. We hebben genoten van de uitzichten onderweg en in het gebied zelf. Na een klein uurtje rust gaan we de stad in. Een door Geert via Tripadvisor geselecteerd restaurantje in de buurt van ons hotel kon ons niet meer hebben: vol. Uiteindelijk hebben we de tram naar de binnenstad genomen en komen we terecht in een restaurant waar de menukaart geheel Japans is. Niet leesbaar dus en Engels spreekt men er niet. We hebben de vier gerechtjes aangewezen waar een foto bij stond en de andere kiezen we op basis van wat we langs zien komen op weg naar tafelburen. Geert informeert nog bij een paar jonge meiden die er zitten te eten en zo scharrelen we ons kostje bij elkaar; een lekker kostje!! Terug met de tram en weer een interessante en leuke dag voorbij!
